BIIA was een van drie mannen-kampen. Het kamp telde 19 houten barakken, waarvan er drie fungeerden als latrines en wasruimtes. De andere 16 deden dienst  als woonbarak. BIIA werd opgericht in augustus 1943.
Hier kwamen gevangenen die in quarantaine gingen, wat meestal drie tot vier weken duurde. De kamp-populatie onderging flinke schommelingen: in het begin waren er meer dan 7.000 gevangenen, maar in de lente van 1944 waren er tijden dat dit cijfer onder de duizend viel.

Vanaf april werd het kamp ook gebruikt voor uitgeputte gevangenen die aankwamen met evacuatie-transporten vanuit Majdanek en later voor andere zieke gevangenen.

Het quarantainekamp werd begin november 1944 geliquideerd, waarbij de gezonde gevangenen werden overgebracht naar sector BIID en de zieken naar het BII f-kampziekenhuis.

 

Bron: www.auschwitz.org

BIA was een van de drie vrouwen-kampen. De eerste vrouwen werden gevangen gehouden in het Auschwitz I-kamp in maart 1942. In augustus werden ze overgebracht naar het BIA-kamp in Birkenau, ​​gelegen naast het mannenkamp BIB.

In juli 1943, nadat de mannen waren verhuisd naar kamp BIID, werd het vrouwenkamp uitgebreid. In totaal werden 60 barakken voor gevangenen, 10  barakken met wasruimtes en latrines, twee keukens, twee badhuizen en twee magazijnen gebouwd op het BI-segment.

Vrouwen die in commando’s buiten het kamp werkten, bezetten het grootste deel van de barakken in BIB.

BIA huisvestte vrouwen die in het kamp werkten. Sommige van de blokken werden aangewezen als ziekenhuis, waar regelmatig selecties van zieke gevangenen werden uitgevoerd. Het was ook de plaats waar Dr. Horst Schumann sterilisatie-experimenten uitvoerde. Er waren zeer slechte hygiënische sanitaire omstandigheden in het kamp vanwege overbevolking in de barakken en een ernstig watertekort. Ook was er niet genoeg voedsel.

In augustus 1944 werden 23.000 vrouwen gevangen gezet in het BI-segment.

​

Bron: www.auschwitz.org

Het derde bouwsegment van het Birkenau-kamp, ​​werd Mexico genoemd in het kampjargon. Het was bedoeld voor 60.000 gevangenen. De bouw begon medio 1943, maar in januari 1944 waren slechts 32 van de geplande 188 barakken voltooid, met nog eens 35 in de montage- of afbouwstadia.

Met de constante toestroom van transporten vanuit Hongarije, Litzmannstadt, Płaszów en geëvacueerde werkkampen aan de ene kant, en vrouwen die werden overgebracht naar kampen in het Reich of slachtoffer werden van selectie aan de andere kant, fluctueerde de bevolking van Mexico, maar over het algemeen bleef deze boven de  10.000 vrouwen.

Mexico werd begin oktober 1944 geliquideerd en de gevangenen die in het kamp bleven, werden naar het vrouwensegment (BIA) gestuurd.

​

Bron: www.auschwitz.org

Enkele honderden meters van de gaskamers en crematoria in Birkenau lag een kamp dat de gevangenen Kanada noemden, in de veronderstelling dat Canada het land van grote rijkdom was.

Bij aankomst werden de gevangenen hun bezittingen afgenomen. Die werden naar Kanada gebracht. De SS'ers moesten alle kostbaarheden in een kist stoppen, die vervolgens naar Duitsland werd gestuurd. Echter, veel SS'ers stalen kostbaarheden als goud en geld.

In Kanada werkten voornamelijk vrouwelijke gevangenen. Het werd gezien als een van de betere werkplaatsen in Auschwitz. De arbeidsters mochten hun haar laten groeien en konden voedsel stelen dat tussen de bezittingen zat. In Kanada kwam het zelfs tot relaties tussen SS'ers en vrouwen, hoewel dit volgens de regels van de SS verboden was. Deze relaties waren vaak van korte duur en verkrachtingen kwamen meer dan eens voor.

 

Bron: Wikipedia